احتمالا فردا بهش میگم از اینکه ما رو نمی‌بینی خوشحالی؟
اونم حتما میگه آره.
ما نسلی هستیم که حرف زدن مون دقیقا همینقدر انکساری، داغون و له و لورده هست.
هیچ وقت این حجم از تنهایی روی من دپو نشده بود، تنهایی تو همه بخش های زندگی سرایت می‌کنه و تو اون رو با استقلال اشتباه میگیری،
نه عزیزم این تنهاییه که هر روز صبح صورتشو میشوری، بهش غذا میدی میبریش بیرون و حتی براش خلوت خاص درست می‌کنی که تنها باشه!
شبیه یه آدمه که دست راستش درازه و بقیه اعضاش اندازه بدن نوزاد باقی مونده
تنهایی دقیقا همین کار رو می‌کنه با یه آدم!
پز دراز بودن یه دستمون رو ندیم.
+به یاد رفتگان ا-ت!