دیروز رفتم جاهایی قدم زدم که یه سالهایی اونجا رو بدون کفش، با پای برهنه میرفتم و فکر میکردم دیگه "هیچ وقت نمیتونم راه برم!"
فکر میکردم چند سال دیگه یعنی امروزی وجود نداره
حتی یادمه اون سال برای عید موقع خرید کفش، به کفش هایی خیره میشدم که ممکنه همیشه حسرتشو بخورم.
بعد از چند سال، مرور کردن این فکر ها فقط خنده دار به نظر میاد و ساده ولی واقعا همینکه الان ساده به نظر میرسه مدیون "گذشت زمانِ"

دیروز یکی بهم پیام داد و گفت یه جمله ازت یادمه که بهش اعتقاد دارم "گذشت زمان همه چیز رو مشخص میکنه"

فکر میکنم سپردن به زمان منفعلانه ترین روش برای برخورد با ناملایمات زندگی هست، ولی گاهی اوقات رسیدن به بن بست، تنها راه چاره ای که باقی میذاره انتخاب روش"گذشت زمان" هست. من آگاهانه گذشت زمان رو انتخاب نکردم، مجبور بودم.

+عکس صرفا تزیینی است.